Geert van Doorsselaere ~ Meester in taal, kunst en vakmanschap

We ontmoeten Geert in Halle, waar hij in 2006 samen met zijn vrouw en kinderen een thuis vond in de oude zeepziederij Klaar aan de Willamekaai. Met een brede glimlach opent hij de deur van de gewezen fabriek met fabriekswoning, geklemd tussen het kanaal BrusselCharlerloi en de Zenne. De verwarming werkt die dag niet, maar een houtkachel biedt soelaas in de gezellige woonkamer met art-deco-elementen.

Alles zelf doen

‘Ik heb een voorliefde voor oude materialen en ben fel bezig met het idee van circulaire economie’, vertelt Geert. ‘De tafel waaraan wij nu zitten, is bijvoorbeeld op maat van deze kamer gemaakt. Ik heb het houten tafelblad ingekort en er nieuwe poten onder gezet. Doordat ik alles zelf kan maken, kan ik loskomen van de standaardformaten uit de winkel. Die vrijheid hebben voelt goed. In het keukenblok zijn oude kasten uit de jaren 60 verwerkt. Materialen die al geleefd hebben, vind ik veel mooier. En het prijskaartje van een creatie uit recuperatiemateriaal is uiteraard ook interessanter.’ (lacht)

‘Er is nog nooit iemand in ons huis geweest om iets te maken’, bedenkt hij nu. ‘Als er bijvoorbeeld een lei op het dak is weggezakt, zetten we de ladder, we demonteren alles en lossen het probleem op. Onze hele familie doet dat eigenlijk zo.’ Ook in zijn professionele leven is Geert – naast het geven van taallessen – lang actief geweest in de bouwsector. ‘De goesting om met mijn handen bezig te zijn, had ik al als student. Toen ging ik elk weekend en tijdens de vakanties helpen bij renovaties. Dankzij de vele vakmensen waarmee ik mocht samenwerken, heb ik veel bijgeleerd. Net als door mijn latere job als industriële onderaannemer; een sector waarin ik terechtkwam na mijn studies mechanica. Maar voor ik daaraan begon, heb ik de opleiding schilderkunst aan Sint-Lucas gevolgd.’

Schilderen op ware grootte

Als we samen door het fabrieks- pand wandelen, duiken verschillende schilderijen van zijn hand op. ‘De essentie van wat ik al twee decennia maak als beeldend kunstenaar draait rond ‘kijken’, en hoe we met dat kijken omgaan. Veel informatie die we vandaag oppikken, komt bij ons binnen via de televisie of de computer. Maar als je daarop beelden van bijvoorbeeld de overstromingen in Valencia ziet, hebben die minder impact dan als je daar echt zou staan. Als je zaken groter of kleiner weergeeft dan in werkelijkheid, is het effect niet hetzelfde. Een boom, stoel of zelfs een Kalasjnikov; ik wil alles registreren zoals het echt is.’

‘De inspiratie om alles op ware grootte te schilderen, vond ik in China. Daar leefde eens een keizer die wilde weten hoe groot zijn land effectief is. Een man tekende het land op een kaart, maar de keizer zei: dat klopt niet, mijn land is veel groter. Zo ontstond het idee om een kaart op ware grootte te maken. Dat vond ik heel krachtig als beeld. Om praktische redenen reduceren we vaak dingen, maar daardoor verliezen we soms het besef van hoe iets in werkelijkheid is.’ Door voor deze werkwijze te kiezen, heeft Geert het zichzelf wel niet makkelijk gemaakt. ‘Als je bijvoorbeeld een boom op ware grootte wil schilderen, bots je al snel op de formaten van papier en doeken. En het probleem is ook: hoe breng je dergelijk werk aan de man? Niet iedereen heeft er ruimte voor. Er zijn dus wel wat praktische bezwaren. (lacht) Maar die visuele harmonie is iets wat ik bijzonder belangrijk vind. Ook in ons huis bijvoorbeeld. Want een oude buislamp: hoe hang je die op? Eerder schuin? In een hoek, of net in het midden? Alles draagt bij tot het beeld van het geheel. Een constructie bedenken of maken, is voor mij ook een vorm van kunst.’

Spelen met taal

Creativiteit loopt als een rode draad door het leven van Geert. ‘Ook bij het aanleren van een taal kan je creatief zijn door uiteenlopende werkvormen te gebruiken. Tijdens de conversatietafels gaan we bijvoorbeeld aan de slag met het positieve nieuws van de dag. En of we nu over pizza’s of chauffages praten … de woordenschat verandert, maar de structuur van de taal is wat ze is. Ik probeer aan de deelnemers een soort van gereedschapskist te geven, waarmee ze kunnen werken, en reik hen tools aan om het Nederlands op een correcte manier te leren gebruiken.’

Op maandagavond begeleidt Geert de conversatietafel in de Lijsterbes in Kraainem, op woensdagavond in de Kam in Wezembeek-Oppem, en op donderdagavond gaat hij met Café Combinne online. Daar brengt hij wekelijks mensen uit alle hoeken van de wereld samen aan de virtuele gesprekstafel. Daarnaast geeft hij ook Nederlandse les aan mensen op de werkvloer. ‘Ik zie mezelf als een ambassadeur van het Nederlands en van de Vlaming. Waar de Vlaming vaak wordt voorgesteld als iemand die in een eerste contact in zichzelf is gekeerd, weinig contactvaardig en niet zo verdraagzaam is, wil ik juist een warmer beeld tonen. Respect voor elkaar staat bij mij in elke les centraal. Tijdens de conversatietafels lachen we veel. Vanuit een positieve sfeer ontstaan de meest boeiende gesprekken.’

De ideale combinatie

‘In mijn dromen zou ik hier thuis graag een atelier opstarten, waarin mensen die hun weg niet vinden op de reguliere arbeidsmarkt enkele technieken kunnen leren. Ik stel me een open werkplaats voor, waar ze de gereedschappen kunnen gebruiken en bij mij terecht kunnen met al hun vragen. Een soort co-workingspace, maar dan met zaagmachines in plaats van bureaus. Ik zou bij wijze van spreken dakwerker kunnen worden, maar elke dag hetzelfde soort werk doen, dat ligt me niet. Geef mij maar de variatie van het lesgeven, (ver)bouwen, met kunst bezig zijn … Daar voel ik mij het best bij.’

Tekst: Veerle Weeck
Foto: Tine De Wilde
Uit: lijsterbes december/januari 24-25