Jong engagement ~ Daniel Dooms

Daniel Dooms is 24 en woont al heel zijn leven in Kraainem. Hij ging eerst naar de Parkschool in Leuven, en nadien naar Zavo in Zaventem, waar hij de richting voeding en verzorging volgde. Nadat hij verschillende verzorgingsstages had gedaan en afstudeerde als zorgkundige, heeft hij in het woon- en zorgcentrum SintAntonius in Zaventem gewerkt. In december begon hij in WZC Onze-Lieve- Vrouw in Wezembeek-Oppem. Daniel is dan ook het behulpzame en het sociale type. In zijn jongere jaren zat hij bij de Franstalige scouts, een plek waar Franstaligen, Nederlandstaligen en tweetalige jongeren elkaar ontmoeten. Hij is zelf ook tweetalig. De tegenstelling Nederlandstalig-Franstalig speelt dus niet meer zo in zijn beleving, en bij de scouts zijn was vooral heel leerrijk. Hij zou het jonge mensen aanraden om zich bij een jeugdbeweging aan te sluiten. ‘Je leert er zelfstandig te zijn én leert samenleven in een groep. Je speelt er spelletjes, komt veel buiten, leert mensen kennen en je leert je plan trekken als je op pad bent. Het kan ook geen kwaad dat je als kind eens een keer bij je ouders weg bent. In het begin is dat op zondag, een paar keer per jaar ook eens een weekend, en tijdens het kamp in de zomervakantie één of twee weken.’

Vrijwilligerswerk

Voor de jeugdbeweging of de turnclub heeft Daniel sinds hij werkt wat minder tijd. Toch doet hij nog af en toe vrijwilligerswerk, ook omdat zijn moeder actief is in de gemeente. ‘Als er feesten zijn in de gemeente of op school, doe ik altijd volle bak mee. Ik ontmoet graag mensen en helpen is mijn ding. Daar krijg ik energie van.’ Nochtans hebben jongeren in hun vrije tijd vaak andere dingen te doen dan voor de organisatie van een evenement met stoelen en tafels te sleuren en nadien alles op te ruimen. Wat motiveert hem dan? ‘Ik vind het gewoon belangrijk om de gemeente waarin we allemaal samen wonen aangenaam, levendig, proper en groen te houden. Als ook de inwoners daarbij een beetje helpen, komen we al heel wat verder en heeft het gemeentebestuur ook meer tijd en ruimte om andere dingen te verwezenlijken. Tegenwoordig heb je veel mensen die vooral klagen over wat misloopt en vinden dat de gemeente dat maar moet oplossen. Toch vind ik dat het gemeenschapsleven in Kraainem heel goed draait. Als ik het vergelijk met andere gemeenten, zijn hier veel dingen te doen.’

Daniel lijkt wel iemand die makkelijk contact maakt en praat met andere mensen. ‘Ja, maar eigenlijk minder met mensen van mijn eigen leeftijd, en meer met kinderen en oudere mensen. Op school babbelde ik bijvoorbeeld meer met de leerkrachten dan met mijn medeleerlingen. Oudere mensen hebben meer maturiteit, vind ik, en ze praten over andere dingen die mij meer interesseren, zoals over hoe je een huishouden bereddert.’

Zijn er onder de vrijwilligers ook veel jongeren, of zijn het toch vooral ouderen die de handen uit de mouwen steken? Daniel: ‘Ik denk dat de jeugd iets minder makkelijk te overtuigen valt om mee te werken. Ik denk dat ze misschien wel zouden willen en kunnen, maar dat ze vaak afgeleid zijn, bijvoorbeeld door hun smartphone. Daardoor komen ze te weinig buiten. Dat vind ik jammer, ook voor de jeugdbeweging. Als je niet op zijn minst van iets proeft, kan je niet weten of het lekker is. Mij geeft het net energie om initiatief te nemen.’

Dat Daniel in een woonzorgcentrum werkt, ligt dus in het verlengde van zijn interesse in oudere mensen? ‘Ik ben al vier jaar vast aan het werk in het woonzorgcentrum, maar daarvoor had ik daar ook al drie jaar stage gedaan. Je krijgt heel veel liefde van de mensen die er wonen en je leert ook veel bij van wat zij allemaal hebben meegemaakt en wat zij vertellen. Allemaal hebben ze hun eigen leven en hun eigen verhalen. Het is fysiek en psychisch zwaar werk, want je loopt de hele dag rond en sommige bewoners kampen met problemen, zoals dementie. Maar zelfs met mensen met dementie praten gaat, als je tot hun leefwereld wil toetreden.’

De mooiste job

Een probleem op de werkvloer is het tekort aan zorgpersoneel. ‘Er zijn te weinig mensen, en dan vallen degenen die er wel zijn soms nog weg omdat ze overwerkt geraken. Nieuwe jonge mensen schrikken misschien terug voor de job omdat ze tijdens corona hebben gezien hoe zwaar het werk kan zijn. Ikzelf heb corona meegemaakt in het woonzorgcentrum en dat was zwaar, maar toch vind ik dit de mooiste job die je kan hebben. Het is een job die je met je hele hart kan doen.’

Daniel is daarnaast nog altijd babysitter. Vroeger voor meerdere families, nu nog bij één buurjongen. ‘Ook dat is altijd plezant. Voor de ouders is het een gelegenheid om nog eens iets te gaan doen, voor de kinderen is het leuk om samen spelletjes te doen, en voor mij is het een gelegenheid om wat van mijn ervaring aan hen door te geven.’