Familie Verheyden heeft Kraainemse wortels tot in de 18e eeuw

We zijn een grote familie

Een rechtstreekse voorvader Verheyden is in 1778 in de kerk van Kraainem begraven.

‘We zijn een grote familie’, zegt Lucien. ‘Op Nieuwjaar waren we met 32 en niet iedereen was aanwezig. We hebben zes kinderen. Dirk, de jongste, is op 28-jarige leeftijd overleden tijdens een hartoperatie. Daarom organiseren we elk jaar op de laatste zaterdag van augustus een eetfestijn waarbij de hele familie helpt.

De opbrengst storten we aan vzw Cardio Vasculair Centrum van het OLV-ziekenhuis in Aalst. Vorig jaar schonken we 4.800 euro. Elk jaar zijn er ongeveer 250 bezoekers tijdens het eetfestijn. Het houdt de herinnering aan Dirk levend.’

Op school in Kraainem

Hun kinderen, acht van hun dertien kleinkinderen en twee achterkleinkinderen gingen en gaan in Kraainem naar school. ‘Ik heb behalve onze kinderen ook acht kleinkinderen grootgebracht. Maar vijftien jaar geleden is één kleinkind moeten veranderen naar een school in Sterrebeek. Het was het enige kind in een klas van vierentwintig kleuters dat Nederlands sprak en het voelde zich eenzaam. De juf stelde voor om van school te veranderen.’ Lucien heeft het onderwijs met de jaren zien veranderen. ‘Nu kiezen anderstalige ouders vaker voor het Nederlandstalige onderwijs omdat ze het sterker vinden. Op een Nederlandstalige school spreken kinderen dan onderling Frans met elkaar. Dat is niet bevorderlijk voor het niveau van het Nederlands in de klas. Steeds meer kinderen worden tweetalig opgevoed. Onze twee achterkleinkinderen, waarvoor ik af en toe inspring, zijn perfect tweetalig.’

Ingenieur en schepen

Van beroep is Lucien burgerlijk ingenieur bouwkunde. Zijn eerste werf was de bouw van het viaduct van Kraainem. Daarna heeft hij ook de brug van Sint-Stevens-Woluwe van de E40 mee gerealiseerd. Later leidde hij meer projecten van gebouwen. Daarnaast was hij van 1970 tot 1976 schepen in Kraainem. ‘Als jongste schepen in ‘76 was ik bevoegd voor jeugd, sport en cultuur.’ In combinatie met Luciens beroep in de bouw, kregen ze toen veel gerealiseerd. ‘Zoals de uitbreiding van de Vlaamse school, een nieuwe Franstalige school, de bouw van de sporthal, de vroegere zusterschool ombouwen voor het verenigingsleven, De Villa voor de jeugdclub en vooral de aankoop van kasteel en domein Jourdain met Vlaamse subsidies waren belangrijk.’

Vanaf 1977 zat Lucien twaalf jaar op de oppositiebanken. ‘Vanaf toen lobbyden we bij de Vlaamse Regering voor een betere culturele infrastructuur en ondersteuning. Dat resulteerde enkele jaren later in de aankoop van de vroegere boerderij De Pauw, die uitgroeide tot het volwaardige gemeenschapscentrum de Lijsterbes’, vertelt hij.

Van 1988 tot 1994 was hij oppositieschepen. ‘Dat komt omdat in onze faciliteitengemeente de inwoners van Kraainem de schepenen rechtstreeks verkiezen. En ik was kopman van de Vlaamse lijst’, vertelt hij. ‘Toen kon ik met mijn professionele en politieke ervaring zaken mee veranderen, zoals de erfpacht voor het rusthuis en de verbouwing van de nieuwe pastorij, wat ook voor de Chiro degelijke lokalen opleverde. De sfeer ten opzichte van de Vlamingen werd gunstiger in het gemeentebestuur.’

Tuba en fagot

Lucien was toen ook voorzitter van de plaatselijke bestuurscommissie van de Lijsterbes en zetelt nog altijd in de algemene vergadering van de cultuurraad. ‘En er is net een tweede grote zaal geopend in onze Lijsterbes. Dat is goed nieuws voor het verenigingsleven.’ Ook naast zijn professionele leven was Lucien actief. ‘We speelden allebei bij de openingsplechtigheid van de nieuwe zaal als muzikant van de Harmonie Kunst en Vrijheid’, zegt echtgenote Elisabeth Rennies. ‘Lucien is voorzitter van de vereniging en speelt tuba. Ik speel fagot. Het is moeilijk om nieuwe leden te vinden. Het Nederlandstalige verenigingsleven staat hier onder druk. De gemeente opende recent nog in de Patronaatstraat zaal Agora met een feestzaal en podium. Dat is een bijna volledig Franstalige werking. Gelukkig is er nog de Lijsterbes die het Nederlandstalige verenigingsleven ondersteunt.’

Door de jaren heen

De veranderingen die Kraainem afgelopen halve eeuw onderging, maakten Lucien en Elisabeth van dichtbij mee. ‘Van 1955 tot 1965 groeide het aantal inwoners van 3.000 naar 11.000’, zegt Elisabeth. ‘Dat kwam vooral door de komst van Franstaligen. Nu zijn er 13.000 inwoners en heeft 35 procent van de bevolking een achtergrond van alle mogelijke nationaliteiten. Veel inwoners werken voor Europese instellingen of ambassades. Ook Polen en Armeniërs komen naar hier om te werken. Van mijn generatie, mensen die ik ken uit de Chiro, wonen er nog een drietal in Kraainem. Alle anderen verhuisden in de jaren 70 omdat het hier te duur werd om te wonen.’

Wat brengt de toekomst voor Lucien en Elisabeth? ‘We hopen nog lang gezond te blijven’, vertelt het echtpaar. ‘We zijn gepensioneerd en het is rustiger geworden in huis, al komt er regelmatig nog familie langs. We proberen nog ten dienste te staan van de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Daarnaast gaan we ook nog altijd naar de repetities van de harmonie en steunen we het lokale verenigingsleven door naar activiteiten te gaan zoals het spaghettifestijn van de Chiro en Mikra, waarbij een aantal van onze kleinkinderen actief zijn.’

Tekst: Joris Herpol
Uit: lijsterbeskrant april 2023