Wonen in Stokkel

Dit is een magisch hoekje

Marcin en Magdalena zijn enthousiaste Kraainemnaars. In 2005 kwamen ze vanuit Polen in België wonen, niet zo lang nadat ze elkaar hadden leren kennen in … Griekenland. ‘Ik woonde in het noorden van Polen in Koszalin, een stad van 100.000 inwoners’, legt Magdalena uit. ‘Marcin is afkomstig van Krakau in het zuiden. We hebben elkaar leren kennen op vakantie in Griekenland. Nadien woonden we samen in Krakau, tot Marcin zijn examens aflegde en zei dat het mogelijk was dat we naar het buitenland zouden verhuizen. Ik dacht dat dat nog wel even zou duren, maar al na zeven maanden kreeg hij een aanbod om in Brussel te komen werken. Voor hem was dat niet zo moeilijk, hij heeft een talenknobbel en kent meerdere talen. Voor mij was het iets ingewikkelder. Ik werkte in Polen bij een verzekeringsmaatschappij
en kende een beetje Engels en Frans. In België leerde ik dus eerst Frans bij Alliance Française en dan heb ik in 2007 werk gevonden bij een bank. Hetzelfde jaar waarin we in Kraainem zijn komen wonen.’ Marcin werkte op dat moment al voor de Europese Commissie. Hij werkt momenteel voor het directoraatgeneraal voor transport, waar hij zich over spoorwegen en transportcorridors in de EU buigt. ‘Ik hou me vooral bezig met de infrastructuur en signalisatiesystemen. Die zijn in veel landen verschillend,
waardoor treinen soms tien dure systemen aan boord moeten hebben en er aan de grens vaak van locomotief gewisseld moet worden. Daarom werken we aan één Europees systeem – ERTMS – waardoor je met dezelfde locomotief bijvoorbeeld van Portugal tot in de Baltische staten zal kunnen rijden.’

Straatfeest

Marcin en Magdalena vinden Kraainem een gemeente met veel voordelen. ‘Stokkel is heel gezellig, omwille van de restaurants, de scholen, de winkels, de cinema, de markt op het Dumonplein en het openbaar vervoer. We zitten dicht bij de ring, zonder dat we het lawaai ervan hebben. Zelfs de luchthaven is vlakbij, al moeten we daar wel het geluid van sommige landende vliegtuigen bijnemen.’

Hun zoon en dochter kennen allebei Pools, maar legden hun schoolparcours af in Franstalige scholen. De zoon gaat nu naar de Europese school. Ze gaan allebei al lang naar de scouts bij Unité Saint-Dominique.

Een hoogtepunt voor het gezin is het jaarlijkse straatfeest eind mei, als de tafels buiten worden gezet, iedereen gerechten aanvoert en er wordt bijgepraat met muziek en zelfs vuurwerk. Magdalena: ‘Dan is het hier echt een magisch plekje. We hebben altijd al van dit hoekje gehouden, maar sinds covid zijn de buren als een familie voor elkaar.’

De eerste trein

Dat neemt niet weg dat Magdalena en Marcin er ook vaak opuit trekken. Magdalena: ‘We houden van musea en van de natuur. Het voordeel van België is dat er veel parken en bossen zijn. Toen de kinderen er nog niet waren, hadden we een ritueel om elke zondag weer een ander stukje van België te bezoeken, of een andere gemeente van Brussel.’ Marcin: ‘We gingen dan dikwijls naar het Centraal Station om daar de eerste trein te nemen die zich aandiende, naar een bestemming in Wallonië of Vlaanderen. We wisten nooit waar we zouden uitkomen, dus het was altijd een avontuur. Soms belde ik dan naar Belgische vrienden om te zeggen waar we waren,
en antwoordden ze verwonderd dat ze daar zelf nog nooit waren geweest. In tegenstelling tot in Polen is alles hier heel snel bereikbaar – van de zee tot de bergen.’

Ook op andere vlakken genieten de twee van de variatie in België. ‘Polen is heel homogeen qua taal. Wij woonden als kind op 700 kilometer van elkaar, maar hebben van elkaar nog maar een tiental woorden gehoord die we in onze eigen streek niet gebruiken. In België is er niet alleen de meertaligheid, maar lijkt het wel of je in elk dorp een ander dialect aantreft. De tektonische platen van de Germaanse en Romaanse talen geven soms fricties, maar over het algemeen is het ongelooflijk hoe alles zich hier mengt’, zegt Marcin, die ook heel goed Nederlands spreekt. ‘Door onze verschillende werkomstandigheden hebben we zowel internationale als Belgische vrienden’,
vult Magdalena aan.

Poolse tradities

Natuurlijk missen ze af en toe hun vaderland. Magdalena: ‘Vroeger kwamen onze ouders vaak voor langere periodes naar hier, waardoor zij België ook goed kennen. Nu zijn ze wat ouder en gaan wij elk jaar op bezoek, in zowel het noorden als het zuiden van Polen. Dat zijn korte periodes, waardoor we de rijke tradities rond Pasen en Kerstmis, die we van in onze kindertijd kennen, soms moeten missen. Gelukkig hebben we hier onze kleine Poolse winkeltjes die ons helpen de leuke tradities te behouden. Vooral dan de culinaire. Jeugdherinneringen worden opgeroepen door alle zintuigen, maar zeker door de smaak.’ Gevraagd naar Poolse culinaire tradities, raden Marcin en Magdalena ons de pierogi aan – gevulde deeghapjes die wat groter zijn dan ravioli. Kerstmis is dan weer een dag waarop geen vlees, maar vis wordt
gegeten. Naast de klassieke borsjtsj op basis van rodebietensoep is het ook een traditie dat er minstens twaalf gerechten op de kersttafel staan. Smakelijk!

Michaël Bellon