Kyra Verreydt - Groeien doe je door je comfortzone te verlaten

Waarover gaat Desperado?

Kyra Verreydt: ‘Het is een theaterstuk van Ton Kas en Willem de Wolf. Zij schreven het stuk oorspronkelijk om door vier mannen gespeeld te worden. Het gaat over vier maten die heel veel kritiek hebben op de maatschappij en de mensen in hun omgeving. Hoe meer je hen bezig hoort, hoe meer je beseft dat ze vergeten stil te staan bij zichzelf. Het wordt je als kijker steeds duidelijker dat ze met al hun kritiek vooral hun eigen zwaktes en onverwerkte verleden proberen te maskeren.’

Jullie spelen het stuk met vier vrouwen. Hoe voelt dat?

‘Prima. Je zou zelfs kunnen zeggen dat sommige passages nog sterker werken, precies omdat ze door vrouwen gebracht worden. Sommige uitspraken over vrouwen zijn zo oermannelijk dat ze je nog meer doen stilstaan als een vrouwenstem ze uitspreekt.’ ‘Tegelijkertijd heeft het verhaal iets heel universeels. Je ziet de mens die in een negatieve spiraal terechtgekomen is en er maar niet in slaagt om eruit te geraken. Dat is heel herkenbaar. Zowel mannen als vrouwen praten graag over wat hen dwarszit bij anderen en houden ervan om daarin gelijk te krijgen bij hun vrienden of vriendinnen. Hoe aangenaam die bevestiging ook kan zijn, ze belet je om stil te staan bij jezelf en jouw negatieve spiraal te doorbreken.’ ‘Voor mij gaat de kern van het stuk over mens zijn. Over de kracht vinden om aan jezelf te werken en een betere versie van jezelf te worden. Dat vraagt vooral veel daad- en wilskracht. A little less conver- 13 C U LT U U R theater zaterdag 16 maart Britt Das, Lien Thys, Kato Van Ermen & Kyra Verreydt Desperado THEATER 20 uur – GC de Lijsterbes tickets: 16 euro (basis), 14,40 euro (UiTPAS) sation and a little more action. (lacht) Zouden we dat allemaal niet kunnen gebruiken? Het is verleidelijk om likes te krijgen, maar groei je daardoor als mens? Ik betwijfel het. Echt groeien doe je door je comfortzone te verlaten. Dat vraagt moed.’

Welke passages zijn voor jou herkenbaar?

‘Zelf had ik in het verleden de neiging om na een relatiebreuk een tijdje in een negatieve vijver van gevoelens te blijven zwemmen. Vergelijkbaar met het personage dat ik speel. Hij heeft het er nog altijd moeilijk mee dat zijn ex-vrouw verliefd werd op een andere man tijdens hun vakantie en een nieuw leven startte. Hij heeft het er vaak over. Zonder zich ooit de vraag te stellen of hij misschien ook een aandeel heeft in het falen van hun relatie.’ ‘Ik heb geleerd om negatieve ervaringen niet meer plaats te geven in mijn leven dan nodig is. Wij maken allemaal dingen mee die we niet wensen. Het komt erop aan jezelf niet te veel als slachtoffer of schuldige te zien. Als je de schuldvraag achter je laat, kan er ruimte komen om te leren uit je verleden en relaties. Dan kom je tot opbouwend zelfonderzoek.’

In welke mate kijkt jouw generatie anders naar liefde en relaties dan de generatie van je ouders?

‘Er is vandaag meer openheid over seksualiteit en seksuele geaardheid. Dat is positief. Maar verder, denk ik dat wij – over de generaties heen – naar dezelfde dingen op zoek zijn. Is graag zien en graag gezien worden niet van alle tijden? De manier waarop we dat invullen kan variëren. Mijn generatie is daarin realistischer dan die van mijn ouders. Wij beseffen dat samen blijven tot de dood ons scheidt, geen evidentie is – en ook niet per se moet.’

Hoe is jullie toneelgezelschap ontstaan?

‘Het begon met de bachelorproef van Britt Das. Zij studeerde aan de toneelschool van Leuven en was uitermate geboeid door de inhoud van het stuk. Wat als wij dat stuk, dat voor mannelijke acteurs geconcipieerd werd, als vier vrouwen zouden spelen? Zo gezegd, zo gedaan. Huub Colla van Collage Productions heeft ons opgemerkt en zo is de bal aan het rollen gegaan.’

Zelf volgde je drama aan LUCA School of Arts, waar je nu ook acteerles geeft. Wat wil jij je studenten vooral meegeven?

‘Acteren kan bevrijdend werken. Het biedt je de kans om jezelf even los te laten en om je met je volledige aandacht te verplaatsen in iemand anders. Je wil daarbij de persoon die je speelt vooral begrijpen. Een hoge dosis empathie is daarbij absoluut noodzakelijk. Want je wil niet alleen in het hoofd van iemand kruipen, maar ook echt voelen hoe die persoon zich voelt.’

Hoe kom je tot dat punt?

‘Als acteur wil je te allen tijde het personage dat je speelt verdedigen. Je mag hem of haar niet beoordelen en al zeker niet veroordelen terwijl je speelt. Het begint met erachter te komen hoe die persoon denkt. Je zijn of haar leefwereld voor te stellen. Van daaruit beginnen te voelen wat je personage meemaakt. Om je vervolgens te gaan bewegen en gedragen zoals die persoon. Veel mensen zeggen dat ze niet kunnen acteren. Maar ik geloof dat iedereen dat kan. Je moet het vooral willen toelaten.

Welke actrice of acteur inspireert jou?

‘Daniel Day Lewis. Hij is een meester in transformatie. Telkens opnieuw wordt hij helemaal één met zijn personage.’

Hoe voelt het om in Kraainem, de gemeente waarin jij opgroeide, op het podium te staan?

‘Het voelt elke keer als een thuismatch. De zaal zit vol met mensen die mijn acteercarrière van in het begin volgden. Dat geeft een warm gevoel.’

Waarom zouden mensen dit stuk moeten zien?

‘Desperado gaat over een universeel, heel herkenbaar thema. Het gaat over mens zijn. Het is recht voor de raap, grappig en zet je ook aan het denken over hoe je de negatieve cirkel in je leven kunt doorbreken.’

Wat zal dit stuk voor jou blijven betekenen?

‘Het bevestigt voor mij dat een positieve mindset de sleutel is om iets van je leven te maken. En dat samen spelen met mooie mensen een bron van oprecht geluk is. Als ik mijn medeacteurs op het podium voluit zie spelen, kan ik daar intens van genieten. We blijven elkaar verrassen. En dat is puur plezier.’

Nathalie Dirix