Expat in België: Josephine Draycott

Je groeide op in Groot-Brittannië. Hoe kwam je in België terecht?

Josephine Draycott: ‘Na mijn taalstudies (Frans, Russisch en Nederlands) aan de universiteit in Groot-Brittannië, kreeg ik de kans om deel te nemen aan een Erasmus-uitwisselingsprogramma dat me naar België bracht. Dat was in 1993. In het begin van mijn loopbaan deed ik meerdere jobs, zoals serveerster in een Ierse pub in Brussel, vertaalster en persoonlijke assistent in een Brussels advocatenkantoor. Na enkele jaren deed ik mee aan een ingangsexamen om voor de Europese Commissie te werken. Ik slaagde. Het begin van een loopbaan van 14 jaar als financieel assistent voor de EU. Maar die job was niet mijn ding. Daarom besloot ik vijf jaar geleden om een carrièreswitch te maken. Ik volgde een leerkrachtenopleiding via afstandsonderwijs en kort daarna begon ik Engelse les te geven aan kinderen in een internationale school in Vossem. Ik ben nog steeds heel blij dat ik die stap zette. Vandaag heb ik het gevoel dat ik iets betekenisvols doe. Iets waarmee ik een verschil kan maken. I truly love it!’

Wat voor soort leerkracht wil je voor je leerlingen zijn?

‘Ik heb altijd van leerkrachten gehouden die een beetje gek uit de hoek konden komen. Ik probeer tijdens mijn lessen dus wat humor in te lassen. Of ik echt funny ben of niet, daar mogen de kinderen over oordelen. (lacht) Zelf heb ik het meest opgestoken van de leerkrachten die mij aan het lachen konden brengen.’ ‘Ik leer ook veel van mijn leerlingen. Hun ongeschonden nieuwsgierigheid, hun honger naar kennis en hun geloof dat de wereld een plek vol mogelijkheden is, in plaats van beperkingen inspireert me enorm. Als leerkracht in het lager onderwijs ben je elke dag getuige van de verschillende vormen van intelligentie die er bestaan. Intelligentie wordt vaak afgemeten aan de hand van het IQ, terwijl er zo veel andere vormen van intelligentie bestaan. Emotionele intelligentie, verbale intelligentie, visuele intelligentie, muzikale intelligentie …’

Waar woonde je in Groot-Brittannië?

‘Mijn levensverhaal begint in mijn geboorteland Singapore. Mijn vader werkte daar bij de Koninklijke Marine. Ik heb geen herinneringen aan Singapore, want vrij snel na mijn geboorte keerden we terug naar Groot-Brittannië. We woonden er op heel wat plekken. Vaak in grensgebieden, omdat mijn vader toen als douanebeambte actief was. Van al de plekken waar we woonden, liggen Schotland en Wales me het nauwst aan het hart. Ik hou van de groene golvende landschappen die je er aantreft. Als er iets is wat ik mis uit Engeland, dan is het dat. Meerdere Engelse dichters hebben geprobeerd om de schoonheid van die landschappen in woorden te vatten.’

Welke verschillen zie jij als je de Belgische met de Britse cultuur vergelijkt?

‘De gemiddelde levensstandaard ligt zonder meer hoger in België. Er zijn heel wat regio’s in Groot-Brittannië waar de armoede nog steeds bijzonder groot is. Je kan er niet omheen dat de eilandmentaliteit een grote invloed heeft op de Britse mindset. Daarom hou ik zo van Brussel. De openheid van geest, het vermogen om jezelf te relativeren en de tolerantie tegenover andere culturen, het zijn typisch Belgische eigenschappen. Ze openen deuren die anders gesloten zouden blijven.’

Hoe kijk jij naar de brexit?

‘Het is een droevig hoofdstuk uit onze geschiedenis. Studies tonen aan dat er in Groot-Brittannië na het referendum een immense toename van zoekopdrachten naar de term EU was. Voor mij is dat een bevestiging dat er met veel te weinig kennis van zaken over dit belangrijke onderwerp gestemd werd.’

Je echtgenoot en jijzelf houden van muziek?

‘Absoluut. We maken allebei deel uit van een koor en van BLOC, de Brussels Light Opera Company. Het is het grootste amateurmuziektheater in Brussel. We tellen 200 leden uit 22 verschillende landen met allemaal een passie voor muziektheater. Regelmatig treden we op. Onze laatste voorstelling heette Young Frankenstein. Binnenkort willen we met een eigen band covers van All about Eve brengen. Het project bevindt zich nog een in een premature fase. Meer info volgt …’ (lacht)

Je hebt ook twee boeken geschreven. Waarover?

‘Mijn man en ik houden allebei van sciencefiction. Niet toevallig brengen mijn boeken je dus naar een andere dimensie. Naar een andere wereld die je horizon verbreedt en je doet beseffen dat alles met alles en iedereen met iedereen verbonden is. Daarvan ben ik helemaal overtuigd. Je hoeft maar naar onze wereld, de natuur en de staat van onze planeet te kijken om dat te beseffen. Ik ben nu een derde boek aan het schrijven. Heerlijk. Schrijven werkt bevrijdend.’ In je boek Who knew the storm.

The New Generation breng je een gedicht bij een schilderij van Claude Monet. Wat betekent impressionisme voor jou?

‘Het schilderij heet The Poppy Field near Argenteuil. Ik vind het prachtig omdat het perfect is in zijn imperfectie. Het werk prikkelt je fantasie. Je ziet het klaprozenveld met een paar mensen, en in de verte een huis. Waar gaan ze naartoe? Wat staat dat huis daar te doen? Geweldig toch dat een beeld een hele wereld vol vragen in je gedachten kan openen.’

Wat heeft jou onlangs nog geraakt?

‘Het overlijden van queen Elizabeth II. Ik heb nooit een andere koningin gekend. Zij was erg geliefd. Voor ons land was ze een baken van stabiliteit. Een soort van rots in de branding. Haar overlijden betekent het einde van een tijdperk. Dat besef deed iets met mij. Meer dan ik had verwacht.’

Welk citaat mag het komende jaar als jouw gids dienen?

‘Deze woorden van Mahatma Gandhi: Satisfaction lies in the full effort, not in the attainment. Anders gezegd: voldoening krijg je vooral door je met overgave voor iets in te zetten, niet door perfecte resultaten te behalen. Dat wil ik ook aan mijn leerlingen meegeven: ga ervoor, wees niet bang om fouten te maken. Je fouten zijn je beste leermeesters.’ Nathalie Dirix