Poëzieavond vanuit twee culturele invalshoeken

Wat is het opzet van de poëzieavond die jullie samen organiseren?

Steven Schoonejans: ‘Het is een zot idee dat in november 2023 ontstond tijdens de avond van het 50-jarige bestaan van de Franse cultuurraad van Kraainem. Is het niet hoog tijd dat wij eens iets samen doen op cultureel vlak?’
Daniel Alexander: ‘Ik heb vele jaren lesgegeven in Kraainem. Ik herinner me nog hoe de Nederlandstalige en Franstalige school samen excursies organiseerden. Waarom zijn we daar eigenlijk mee gestopt? Onze twee culturen kunnen elkaar toch verrijken.’

Hoe ziet het programma van de poëzieavond eruit?

Steven: ‘De avond begint met de voordracht van gedichten van kinderen van onze twee Kraainemse basisscholen, De Klimboom en Diabolo. Die twee scholen lieten hun leerlingen een gedicht schrijven op basis van foto’s die wij hun bezorgden. De leerkrachten selecteerden uit elke klas het beste gedicht. Dat wordt op de poëzieavond voorgedragen. Uit die geselecteerde gedichten kiezen we een winnaar.’
Daniel: ‘Tijdens het tweede deel van de avond krijgen een aantal volwassen Kraainemnaars de kans om hun gedicht voor te dragen. Woon jij in Kraainem en wil jij graag je dichterlijke talent die avond in de kijker plaatsen? Stuur ons een mailtje, zodat je tekst geselecteerd kan worden. Het onderwerp van je gedicht staat volledig vrij.’

Waarom vinden jullie het belangrijk dit evenement op poten te zetten?

Daniel: ‘Kraainem is de voorbije decennia geëvolueerd tot een grote slaapzaal waar voor veel inwoners het patroon métro, boulot, dodo van toepassing is. Wij willen graag wat meer leven in de brouwerij brengen en mensen via culturele activiteiten met elkaar in verbinding brengen. Zodat we elkaar opnieuw leren kennen.
Steven: ‘Kraainem is de dichtst bevolkte gemeente in België. Op 5,8 vierkante kilometer leven we met maar liefst 2.400 inwoners per vierkante kilometer. En toch kennen we elkaar amper. In mijn jonge jaren was dat helemaal anders. Als kind speelde je toen met andere kinderen in je straat, nam je deel aan de carnavalsstoet en voelde je je deel van een gemeenschap. Vandaag leven mensen meer en meer op hun eilandje. Met de poëzieavond willen wij graag ons steentje bijdragen om daar verandering in te brengen.’

Wat betekent poëzie voor jullie?

Daniel: ‘Poëzie is een venster op de wereld. Het doet ons op een andere manier naar de wereld kijken.’
Steven: ‘Toen ik nog een jonge kerel was, heb ik zelf nog poëzie geschreven. Vaak van nostalgische aard. Ze droegen een verlangen naar het Kraainem van vroeger in zich. Naar de tijd toen de mensen elkaar nog kenden en met elkaar spraken.’

Welk gedicht heeft voor jullie een grote betekenis?

Daniel: ‘Liberté van Paul Eluard. Hij schreef het in 1942 toen hij in het verzet actief was. Het is een ode aan de vrijheid. Knap toch dat hij in die barre tijden de moed had om te durven dromen van tijden waarin de vrijheid zou terugkeren. Ook dat kan poëzie: onze hoop vormgeven.’
Steven: ‘Het gedicht Gruffalo. Het is een verhaaltje in versvorm geschreven. Het gaat over een muisje dat erin slaagt zijn vijanden op een afstand te houden door ze bang te maken met een monster. Ontelbare keren heb ik dat gedicht voorgelezen voor mijn twee jongens. Met de bijhorende dierengeluiden en het motto: je hoeft niet sterk of groot zijn, maar slim.’

Moet een gedicht per se mooi zijn?

Steven: ‘Helemaal niet. Dat is nu net de kracht van dichterlijke vrijheid. Een gedicht gaat over iets persoonlijks waarover jij je op een persoonlijke manier uitdrukt. Daar bestaan geen regels voor.’
Daniel: ‘Poëzie gaat over de unieke manier waarop jij naar de wereld kijkt. Hoe jij je daarover wil uiten, dat beslis jij. Jouw gedicht nodigt de andere uit om er zijn interpretatie aan te geven. Ik zou haast zeggen dat hoe meer interpretaties een gedicht heeft, hoe rijker de inhoud er waarschijnlijk van is.’

Schrijver Thomas Carlyle vergeleek poëzie met muzikaal denken. Zijn jullie het daarmee eens?

Steven: ‘Helemaal. Er zijn heel wat songteksten die ik pure poëzie vind. Ik denk aan de song Better Man van Pearl Jam. Het gaat over een vrouw die ondanks al de vernederingen van haar man toch in hem blijft geloven. Zij blijft hem zien als Better Man. Ontroerend. The End van The Doors is nog zo’n ijzersterke tekst.’
Daniel: ‘Een liedje dat mij vandaag te binnen schiet, nadat ik de wraakzuchtige speech van Poetin hoorde, is Imagine van John Lennon. Wat een contrast: de droom van John Lennon met de waanzin van Vladimir Poetin. De woorden in het nummer Something van George Harrison hebben mij ook altijd aangesproken. Vooral als hij zingt ‘Something in the way she moves’.’

Wat is volgens jullie de beste reden om de poëzieavond op 19 april in het cultureel centrum Agora bij te wonen?

Steven: ‘Is het geen mooie gedachte dat we iets gemeenschappelijks vanuit onze twee culturele invalshoeken laten ontstaan? Ik ben ervan overtuigd dat onze beide culturen elkaar meer te bieden hebben dan we op het eerste gezicht denken.’
Daniel: ‘We zijn elkaars buren en toch kennen wij elkaar amper. Wij zijn inwoners van hetzelfde land en toch voelt het alsof wij van een ander land zijn. Als de poëzieavond die afstand die er tussen ons is, een beetje kan overbruggen, dan was die avond een stap in de goede richting.’

Nathalie Dirix